კაცმან უნდა სიწმინდით თავი შეინახოსა, არაფერი ბოროტი გულით განიზრახოსა; რაც თვით ეხნას, ეთესოს ანუ დაეფარცხოსა, ის მოიმკოს, გალეწოს, დაიფქოს და აცხოსა.
ვინც რომ ისრე უკუღმართად, მრუდად ხნას და თესოს, ფარცხოს, ის მე პურსა ნუღარ მაჭმევს, რაც იმ ფქვილით გამოაცხოს. ვინც ძმის სისხლი გამოიცხოს, ან თვით ძმასა გამოაცხოს, მისი სული სატანამა, თუ არ კუპრში, რაში გარცხოს?