აიდოსი ფაჰრი - Aidos Phahri



ფუტკარი და ყვავილი

ერთ ყვავილს დაესვა ფუტკარი ნაზად,
ის ყვავილი მეტად ლამაზი იყო,
მაგრამ მე ფუტკარი შემიყვარდა.

ყვავილის მოწყვეტას არ ვინდომებდი
მაგრამ ვერც უფუტკროდ გავძლებდი, ვიცი.
ცხადია, ფუტკარი ყვავილს ეტრფოდა
და ყვავილს თუ წავიტანდი
ისიც წამომყვებოდა
ამიტომ
ყვავილი ყუნწს მოვაწყვიტე,
არ დავინდე მისი ლამაზი სიცოცხლე.

სხვა ყვავილზე გადაფრინდა ფუტკარი უცების
მე კი გავშრი, უსულო ყვავილით ხელში, გავშრი.

არა, ეს გრძნობა
არ ყოფილა თურმე ტრფიალი. . .
მიყვარსო- მეთქი და სატრფოს კი ყვავილი დავუჭკნე.

ისეთები

ადამიანებმა ერთი წერტილიდან გამრავლეს მთელი წიგნები.
მეც თითოს თითო თარო გამოვუძებნე და კედელს მივუშენე მეორე კედელივით.

თაროები ჩემსკენ ზურგმოქცეული წიგნებით არის სავსე,
თუმცა ისინიც კაცთა დარად მიმალავენ რაღაც-რაღაცეებს.

რომც გადმოვიღო და შევალიო მრავალი ჯაფა;
რომც წავიკითხო და დავიხსომო კალმებიც ფერიც

რა აზრი აქვს
გარეთ ხომ მაინც ივლიან ისეთები
ჩემგან ჩაუმხვდარს, რომ ჩახვედრილან დიდი ხანია.

ბედნიერება

ჩემს ბედნიერებას ერთ ფურცელს ვაწერ
და მხოლოდ შემდეგ ვეძლევი თვლემას.
ფურცელი წიგნში, წიგნი კი
წიგნებს შორის გადავინახე.
კი, ნუგეშია ესეც ამგვარი
რომ არ დავკარგავ ბედნიერებას
და დილისთვის ისევ ვიბედნიერებ.

თუმცა დილამდე მიმავიწყდა,
რომელ წიგნში შევინახე ბედნიერება
და მას აქეთ ბედნიერებას წიგნებში ვეძებ.
































ტექსტის სანახავად გაიარეთ რეგისტრაცია.